Hij kwam samen met zijn vrouw binnen. Zij had tegen hem gezegd: Misschien moet je dit eens proberen. Hij had al geruime tijd rug, schouder en nekklachten. In de reguliere gezondheidszorg hadden ze al van alles gedaan, maar helaas niet met het gewenste resultaat. Na mijn uitleg zei hij: Met alle respect, maar hier geloof ik helemaal niet in. Waarop ik lachend zeg: Dat is ook helemaal niet nodig, want het enige wat nodig is, is overgave.

Zijn lichaam begon zichtbaar te bewegen ging tijdens de behandeling direct aan de slag opzoek naar de oorsprong van de klachten. Toen hij weer bijkwam sprak zijn gezicht boekdelen. Zijn rug, schouder en nek waren vrijer. Hij was zichtbaar in verwarringen. Vol verwondering verliet hij mijn praktijk.

Toen hij voor de tweede behandeling kwam vroeg ik hem naar de veranderingen. Hij vertelde dat zijn nek en rug nog steeds vrij waren. Zijn schouder was nog wel een dingetje.... Ik vol enthousiasme: Wouw, wat een mooi resultaat en dat terwijl je er niet in geloofd. Wie had dat gedacht... Hij: Ja, ik niet.

Ze kwam de praktijk binnen en vertelde dat ze al van alles had gedaan om beter in haar vel te zitten. Helaas had het niet het gewenste resultaat.... Haar lichaam was zo gespannen en haar lontje was erg kort, zoals ze zelf vertelde. Soms ontplofte ze en dit vertaalde zich in het slaan met deuren. Ze was zich erg bewust van dit gedrag en vond dit niet kunnen en ook schaamte en schuldgevoel kwam dan aan de oppervlakte. Haar hoofd was overvol en ze voelde onrust.

Ze wilde rust, een ontspannen lichaam en dat ze anders omgaat met haar emotie.
Met een duidelijk doel begon de behandeling. Haar systeem mocht dat loslaten wat voor haar een ballast was.
Na de behandeling vroeg ik hoe ze zich voelde. Ze vertelde dat er rust was in haar hoofd. Het was leeg.... Volgens haar eigen zeggen een gek gevoel, omdat ze dit niet echt kende. Haar lichaam was heerlijk ontspannen.
Ze nam nog even de tijd om dit in zich op te nemen.

Via de mail kreeg ik een berichtje van bezorgde ouders. Hun zoontje, 3 jaar, was zo boos en liet dit te pas en te onpas zien. Het werd er niet leuker op en de strijd van het kind was lastig om te zien. De vraag was of ik ook iets wist om te kunnen doen.

Ik heb de ‘prullenbakken’, een greep uit Stap in Bewustzijn, toegestuurd, zodat ze direct aan de slag konden gaan. Met de boodschap dat de gastouder, waar het jongetje werd opgevangen, precies wist waar deze punten zitten. Dus ook zij kon helpen met de greep, mocht dit nodig zijn. Met de steun van de gastouder werd het thuis opgepakt.

De 'prullenbakken' zorgt ervoor dat alle te veel aan prikkels worden losgelaten en afgevoerd. Een geweldige tool voor overgevoelige kinderen en volwassenen.

En zo kreeg ik te horen dat het heel goed gaat met het mannetje. Hij doet nu zelf de prullenbakken en doet het zelfs bij zijn zusje van ongeveer 1 jaar.... Hoe mooi is dat. Jong geleerd is oud gedaan. Wat heerlijk dat kinderen oppakken waarvan zij voelen dat het goed voor hun is.